Dag 3 Makassar - Toraja

Na een korte maar fijne nacht in een normaal bed te hebben doorgebracht, begonnen we na het noodles-ontbijt met
de verkenning van Makassar. Er is was geen blank persoon te bekennen en overal waar we liepen moesten we de lokale bevoling een high-five geven,
vertellen waar we vandaan kwamen of werder we nagezwaaid en geroepen. Onze eerste stop was 'Ford Rotterdam', een nederzetting die oorspronkelijk
eigendom was van Gowa (een vroeger koningrijk op zuid-Sulawesi) maar tijdens de VOC-tijd zo'n 300 jaar is bezet door de Hollanders. We kregen een gids, Jordan, die ons alles vertelde over
de geschiedenis van het eiland en het fort. Jordan vertelde dat hij zelf niet uit Makassar kwam maar uit Toraja. Hij is reisgids en uiteindelijk besloten
de komende dagen met hem Toranja te gaan verkennen.

Bij het verlaten van het fort werden we aangevallen door een groep van 20 kinderen en hun 8 juffen. We zijn hiermee volgens mij 30 keer op de foto geweest.
De polaroids die we maakten verdwenen uit onze handen voordat we het wisten. We voelden ons licht aangerand maar het was enorm leuk en gezellig.

Makassar heeft ook een erg groot winkelcentrum dat volgens de Lonely Planet overal in de wereld had kunnen staan, en dat hebben we gezien!
Starbucks, Nike, de prijzen waren er hetzelfde als in Nederland, en dat terwijl je voor een pot thee in een luxe hotel hier €1,10 (18,000 Indonesische Rupiahs) betaald.
In iedere winkel stond bizar veel personeel en Stan werd door alle meisjes nageroepen met verlegen, blozende hoofdjes.

Toen we om 18u weer met Jordan afspraken besloten we na het kopen van de bustickets voor Toraja mee te gaan naar zijn huisje om daar wat te eten.
Bij vertrek regende het gigantisch hard, Jordan ging op de scooter en wij reden in een taxi achter hem aan. De rit van ons hotel naar zijn huis heeft
meer dan een uur geduurd. Dit omdat je op de weg tot je knieen in het regenwater stond. De auto's kwamen er lastig doorheen en we zagen zelfs busjes
die midden op de grote wegen aangeduwd moesten worden.

Thuis aangekomen bij Jordan kregen we een fotoboek te zien met foto's van zijn kinderen en stond zijn vrouw een heerlijke maaltijd te maken voor ons.
Met vooral veel vis... Hoe asociaal het ook is, het spijt me... We vonden het vooral lastig hoe precies ons te gedragen omdat we niet bekend zijn met de gebruiken op Sulawesi.
We wilden ze natuurlijk niet beledigen aangezien we waren uitgenodigd bij hun thuis.

Het huisje lag behoorlijk wat uit de stad en om hier weg te komen naar het busstation met een taxi bleek een onmogelijk opdracht.
Uiteindelijk werden er wat buren opgetrommeld en reden we met 3 scooters en 3 buren richting de bus.

Op het moment zitten we in een belachelijk luxe tourbus met een disney deken en extreem slechte muziek, wat hier overigens normaal is want de taxi had het ook al.
De busreis duurt een uurtje of 9, met het extreem veel gevallen water zal het wat langer duren.

Slaap lekker!