Dag 6 The Road to Ampana con el Mexicano
Blijf op de hoogte en volg Judith
31 Januari 2015 | Indonesië, Ampana
De wekker ging om half 5. Om 5 uur zaten we bij onze vriendelijke Mexicaan in de auto en waren we een iphone lichter.
Waar die vorig jaar onder een waterval bleef hangen in Vietnam, bleef die nu lekker onder de deken in bed.
De autorit kwam eigenlijk neer op veel slapen, sudoku spelen en genieten van de omgeving.
Dat we uberhaupt konden slapen op de Trans Sulawesi Highway was een wonder. Het kronkelt, zit vol met gaten, blubber en 20 graden helling.
De gemiddelde snelheid hierbij is dramatisch. Onze eerste stop was 62 kilometer en 3 uur verder.
Na een bakje koffie te hebben gedronken bij de familie van El Mexicano reden we langs de oudste moskee van Indonesie.
We mochten hier natuurlijk helaas niet naar binnen omdat Stan geen moslim is en Judith tieten heeft.
Ondertussen was er wat contact met onze Reisgids Jordan geweest over het terugkrijgen van de telefoon.
Vraag niet hoe, smsen en bellen met mensen die half engels spreken is een ware kunst.
Her en der zagen we wat bussen voorbij komen waar we eigenlijk in hadden moeten zitten in plaats van een auto met prive chaffeur.
Toen we de bussen zagen waren we erg blij dat we toch voor de luxere versie hadden gekozen.
Het waren oude krotten vol met mensen, kippen en een vloer die als asbak dient, want ja, er mag hier overal nog gewoon gerookt worden!
De communicatie met onze chaffeur verliep erg stroef maar altijd hilarisch. Wij leerden hem engels en hij ons indonesisch.
Ergens in dit proces leerden we dat zijn doopnaam Lucas is. Lucas de Mexicaan!
Eenmaal aangekomen bij de Sulopa watervallen begonnen we aan de wandeling naar boven. Uiteraard moesten we weer met groepen locals op de foto.
De watervallen waren zonder overdrijven echt enorm mooi. Eigenlijk waar we vorig jaar meerdere malen op gehoopt hadden.
De volgende stop was bij Tentana. Dit scheen een 'normale stad' te zijn, maar was niet meer dan een paar krottige huizen naast elkaar.
Het dorp lag naast het gigantische Poso meer. Dit leverde wel hele mooie panaroma uitzichten op.
Na de lonely planet (reisgids) nog een paar keer goed doorgespit te hebben kwamen we tot de conclusie dat vanaf Tentana naar Ampana (de plek van de ferry naar de Togean Islands) nog ruim 2 dagen zou duren.
We besloten papier en pen erbij te pakken en de onderhandeling met Lucas in te zetten om door te rijden naar Ampana, wat nog een ritje van 6 uur zou zijn in plaats van 2 dagen.
Lucas ging voor een schappelijke prijs akkoord, maar na 12 uur rijden bleek de beste man toch wel serieus moe te zijn. We stopte ergens bij wat vrienden van hem en voor we het wisten hadden we een 22 jarig knulletje die ons verder naar het noorden reedt.
Het is nu half 2 en we hebben een leuke cottage aan de zee, vlakbij de haven voor onze ferry die morgen om 9 uur vertrekt.
Waar die vorig jaar onder een waterval bleef hangen in Vietnam, bleef die nu lekker onder de deken in bed.
De autorit kwam eigenlijk neer op veel slapen, sudoku spelen en genieten van de omgeving.
Dat we uberhaupt konden slapen op de Trans Sulawesi Highway was een wonder. Het kronkelt, zit vol met gaten, blubber en 20 graden helling.
De gemiddelde snelheid hierbij is dramatisch. Onze eerste stop was 62 kilometer en 3 uur verder.
Na een bakje koffie te hebben gedronken bij de familie van El Mexicano reden we langs de oudste moskee van Indonesie.
We mochten hier natuurlijk helaas niet naar binnen omdat Stan geen moslim is en Judith tieten heeft.
Ondertussen was er wat contact met onze Reisgids Jordan geweest over het terugkrijgen van de telefoon.
Vraag niet hoe, smsen en bellen met mensen die half engels spreken is een ware kunst.
Her en der zagen we wat bussen voorbij komen waar we eigenlijk in hadden moeten zitten in plaats van een auto met prive chaffeur.
Toen we de bussen zagen waren we erg blij dat we toch voor de luxere versie hadden gekozen.
Het waren oude krotten vol met mensen, kippen en een vloer die als asbak dient, want ja, er mag hier overal nog gewoon gerookt worden!
De communicatie met onze chaffeur verliep erg stroef maar altijd hilarisch. Wij leerden hem engels en hij ons indonesisch.
Ergens in dit proces leerden we dat zijn doopnaam Lucas is. Lucas de Mexicaan!
Eenmaal aangekomen bij de Sulopa watervallen begonnen we aan de wandeling naar boven. Uiteraard moesten we weer met groepen locals op de foto.
De watervallen waren zonder overdrijven echt enorm mooi. Eigenlijk waar we vorig jaar meerdere malen op gehoopt hadden.
De volgende stop was bij Tentana. Dit scheen een 'normale stad' te zijn, maar was niet meer dan een paar krottige huizen naast elkaar.
Het dorp lag naast het gigantische Poso meer. Dit leverde wel hele mooie panaroma uitzichten op.
Na de lonely planet (reisgids) nog een paar keer goed doorgespit te hebben kwamen we tot de conclusie dat vanaf Tentana naar Ampana (de plek van de ferry naar de Togean Islands) nog ruim 2 dagen zou duren.
We besloten papier en pen erbij te pakken en de onderhandeling met Lucas in te zetten om door te rijden naar Ampana, wat nog een ritje van 6 uur zou zijn in plaats van 2 dagen.
Lucas ging voor een schappelijke prijs akkoord, maar na 12 uur rijden bleek de beste man toch wel serieus moe te zijn. We stopte ergens bij wat vrienden van hem en voor we het wisten hadden we een 22 jarig knulletje die ons verder naar het noorden reedt.
Het is nu half 2 en we hebben een leuke cottage aan de zee, vlakbij de haven voor onze ferry die morgen om 9 uur vertrekt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
