Dag 5 Toraja Noord

Na een heerlijke nachtrust gehad te hebben, in ons bed wat uit twee ongelijke hoogtes bestond,
werden we al op tijd gewekt door de 5 kraaiende hanen onder ons raam. We sliepen bij een homestay in Rantepao waarvan de eigenaar op ruigoord thuis hoort (inside joke :))

Tegen 9 uur vertrokken we weer met Jordan en de Mexicaan richting een hele bekende stonegrave (Lemo Toraja, even googlen). Het is een indrukwekkend gezicht en de graven zijn verspreid over een groot gebied.
Ieder dorp heeft een eigen berg/stuk steen, afhankelijk van welk land in bezit is van het dorp. Het komt vaak voor dat de begraafplaats niet in de buurt is van het dorp zelf.
De kist word in een klein toraja huis, wat speciaal gebouwd word voor de overledene, naar het graf gedragen door een groep mensen. Ondanks dat dit enorm zwaar is doen ze dit met een enorm grote glimlach (zoals iedereen altijd heeft hier)
omdat dat betekend omdat de overgang naar het hiernamaals dan beter verloopt.
We liepen van de stonegraves terug naar de auto midden door de rijstvelden. Jordan liet ondertussen van wel 25 bomen en planten (cacoa, papaye, ananas, menthol, mango, citroengras etc.) zien wat je kan eten, hoe je het moet eten en van wat je allemaal een instrument kan maken.

De mexicaan wilde ons graag 'de mummy's' laten zien. Aangekomen bij het gebouw bleek de eigenaar even zin in wat anders te hebben en had net de tent dichtgegooid 10 minuten voordat wij er waren... Ja, dat is hier doodnormaal, moeten ze in het rijksmuseum eens proberen.

Toen zijn we de Tinimbayo berg opgereden. Eerst kwamen we langs een stuk wat op Stonehedge lijkt, denk de grote steen van Obelix. De stenen worden uitgehakt met de hand en gebruikt als herdenking van... de overledene.
Wat hogerop de berg leverden het spectaculaire uitzichten op van rijstvelden. Op de top van de berg zat een homestay/restaurant waar je kon slapen in orignele Toraja huizen.
Hier gingen we lunchen, en de zoon (...dochter) van de eigenaar was zo nat als het maar kon. We hebben met de familie weer een polaroid gemaakt. De zoon kon maar niet genoeg krijgen van de foto en wilde er graag eentje alleen met Stan...

Vervolgens zijn we naar een nicht van Jordan gegaan waar een belangrijk familielid lag begraven. De man had 17 jaar vastgezeten voor zijn broer die zich verzette tegen de opdringing van het protestantse geloof.
De beste man kwam vrij nadat hij zich bij de Hollanders liet dopen. Hij is gestorven in 1960 op 120-jarige leeftijd.

Bij een bakje pleu (met een halve kilo suiker per pot) bespraken we onze opties om op de Togean Islands te geraken. Het liefst snel en pijnloos, maar centraal Sulawesi is helaas een enorm lastig gebied om te reizen.
We hebben besloten om met de Mexicano morgen richting Tentana te rijden (uurtje of 12 sturen).
Het is in centraal Sulawesi heel normaal om met een een prive chaffeur te rijden omdat de wegen en het openbaar vervoer in dit gebied nog onderontwikkeld zijn met gebrek aan toerisme.
De reis naar de eilanden zullen ongeveer 3 dagen duren. We beginnen morgen om 5 uur, dus tijd om te gaan tukken terwijl het hier met pijpestelen regent (na een droge en zonnige dag.


PS.
Voor de Suske en Wiske fans onderons, je kan alles nalezen in: Suske en Wiske Tokopua Toraja (Ja Annemiek, die ligt bij jullie thuis).